Terkedilmişlerin Diyarında

Sarılmak ya da kucaklaşmak nasıl tabir ederseniz edin mutluluk ile üzüntü arasında kalan ne kadar duygu var ise onu paylaşabildikleri yegane eylemdir. Günümüzde sarılmanın ne kadar sağlık kazandırıcı, mutluluk verici, rehabilite edici bir yanı olduğu neredeyse unutuldu. İlişkiler uzaktan merhabalara yada nasılsınızlara indirgendi. Sosyal hayatın dönüştüğü bu durum aile içi iletişimi ve hayatıda aynı şekilde etkiler oldu. Anne, baba ve çocuk/lardan oluşan yada buna eklenecek olan diğer aile bireyleri ile birlikte en küçük aile bireyinden en büyüğüne kadar herkesin biribirini sıcacık kucakladığı ve bunu aile bireylerinin her birinin haftada bir gün için yönlendirici olduğu bir sistem kurabiliriz. Evet belki bu işi bir mecburiyet ve sistem halinde yapmak zor gelebilecektir. Ancak unutmayalım babası ile asla kucaklaşmamış erkek çocuklarının yaşadığı bir ülkede bazen zorunluluklar değerlidir. Her hafta bir aile bireyi yönetici olacak ve aile bireylerinin hepsinin birlikte olduğu...

Bütün önemli süreçlerin akabinde bir yol ayrımı, benzerler ya da farklılar arasından kendimize en uygun olanı tercih etmek zorunda kalırız. Ülkemizde tercihler süreci hep sancılıdır. Tercih yapmak zorunda kalan öğrenciler genel olarak sınav sonuçlarına göre tercihler yapmak zorundadırlar. Her bireyin dünyaya katacağı ve başarı ile mutluluğu birlikte yaşayacağı beceri ve özellikleri vardır. Ülkemizde rehberlik hizmetleri bu anlamda tam bir fecaat halindedir. Her bir çocuğun biricikliği ilkesi göz ardı edilmektedir. Çocukların ilgi – yetenek - becerilerine ilişkin tercihlerini yapmalarına yardımcı olabilecek bilgi ve yorumlar maalesef ne eğitim kurumlarında nede aileler tarafından çocuğun yararına olacak şekilde kullanılamamakta ve nesnel ölçütler ışığında bir arşivleme yapılamamaktadır. Her bir üst okula geçiş sürecinde kaygı, panik ve şaşkınlık aynı şekli ile sanki ilk defa yaşanıyormuşcasına tekrar etmektedir. Çocuklar – öğrenciler, aileler ve onlar ile çalışan eğitim ...