Çaresiz.

Kısa sayılmayacak bir yaşam ve bir şekilde başlamış evlilik hali.

Hayatının neredeyse tamamında birileri ne derse onu yapmış ona yapmaya koşullanmış ve hep dinlemiş, dinlemiş, itaat etmiş.

Kendi seçimleri olmayan tercihleri nedeni ile mutsuz olmuş, hor görülmüş, başarısız olmuş ve tekrar tekrar dönmüş sormuş ne yapmalıyım?

Evlenmiş, kısa sayılamayacak hayat tecrübelerinin bir yerinde.

Çocuk sahibi olmuş, bir, iki, üç.

Ve hala kendisinin olmayan tercihleri hayat olarak yaşamaya devam etmiş.

Yolunda gitmeyen onca şeye rağmen her nedense takılıp kaldığı sadece eşinin ona karşı olan haddini aşan davranışları olmuş. Bunlarada sabır göstermiş belki düzelir dedikleri için.

Günler günleri kovalarken beklenilen iyilik hali yerini artan kötülüğe bırakmaya devem etmiş.

Hiç susmayan ve sürekli akıl veren, yön verenler yaşantı sahibinin kendisinin kurgulamadığı hayatını yorumlamaya yeni yeni kararlar almaya devam etmişler.

Ve birgün bu çaresizlik kapımızdan içeri girer.

Aslında fıkra burada biter.

Devam etmek isteyen için ise şöyle.

Başlıyor anlatmaya. Yer zaman kişiler değişiyor değişmeyen tek şey, sonuç.

O da, mutsuzluk ve gizli bir umutsuzluk.

Ve diyor, neden benim için en doğru olacak kararı vermiyorsunuz?

Burada, karşımda olmanın ne demek ve neden olduğunu bilmeyen uzunca bir hayat.

Demiştim ya fıkra bitti, işte burada başlıyor başka fıkralar.

Kısaca, kendisi adına karar versin diye çalınan kapının ardında, siz kendi adınıza kendiniz için karar vermelisiniz dediğimizde değişen yüz hatları.

Sizin adınıza karar verecek elbette anne, baba, akraba, komşu, arkadaş vardır ama ne ben sizin adınıza karar veremem.

Hayat, eğrisi doğrusu sizin hayatınız.

Ancak siz daha doğru kararlar verebilin ve sonuçları size ait olsun diye içsel gücünüzü göstermek adına bazı cümleler kurabilirim.

Öznesi ve yüklemi ben, siz, o olmayan.

Olayın gerçek olup olmadığı önemli olmadan.

Vesselam.

Oğuzhan EYİLİK

Psikolojik Danışman 

03.06.2021