Sokak Çocuklarındır

Sokakların güvensizliği, uygunsuzluğu ve hatta tercih dışı bir alan olarak görülmesi neticesinde yerine oluşturulan çocuk oyun alanları, kültürel ve eğlence amaçlı alanlar ile çocukların yaşantısına telafisi mümkün olmayan zararlar verilmiştir.

Modern hayat sokakta çocukların olmayışı ile öğünç duyuyor ve buna kimseler artık ne şaşırıyor ne de rahatsızlık hissediyor.

Sokak; doğal, normal, sıradan, ucuz, kolay, ulaşılabilir, deneyim ve kazanımları ile hayatın ta kendisi.

Sokak oluşu ile çocuğa yarın ki yaşamında ne yapacağını öğretirken, kim ile nasıl ve ne şekilde yapacağınıda öğretir.

Sokak, çocuğun ihtiyaç duyduğu her türlü duygusal, devinimsel ve psikolojik gelişime uygundur. 

Sokak, çocukların kendiliğine göre gelişmesine, deneyimlemesine olanak ve şans verirken diğer her yer kendine göre bir kurgu ve amaç doğrultusunda katkı sağlamayı amaçlar.

Sokakta arkadaşları ile oyun oynayan çocuğun kazanımları sadece kendisine dönük değildir. Çocuk diğeri ile olan teması ile birlikte yetişkinlerin de etkileşimini sağmaktadır. 

Çocuklar için güvenli olan sokak, tüm canlılar içinde güvenli ve yaşanılabilirdir.

Sokağa çıkamayan ya da çıkarılamayan çocuklara kitap okutarak, dijital oyun ve bilgi pencerelerinde vakit harcatarak, kapalı ya da açık oyun alanlarında etkinlikler ile çocukların korunabileceğini, gelecek için yeterli bireyler olabileceklerini düşünmek yetişkinlerin en büyük beceriksizliğidir.

Beceriksizliktir, çünkü çocukların hakkı olan sokağı - doğalı yok edip yerine birşeyler koyarak sorunun çözüleceği düşünülmüştür.

Sokak, çocuğu evde tutmanın mümkün olmadığı yerdir. 

Sokak çağırır ve çocuk o çağrıya kulak verir. Koşar, yorulur, sakatlanır, kavga eder, barışır, terler, kirlenir, güvenir, fark eder.

Sokağı yok edip, güvensizleştirdikçe, boşverdikçe, yabancılaştıkça çocukların sesleri sokaklarda azaldıkça insanlık dönüşü olmayan yalnızlaşma çılgınlığına mahkum olacaktır.

Oğuzhan Eyilik

Psikolojik Danışman