Kar Tanesi

Şehrime kar yağıyor

ağaçların dallarında beyaz ağırlıklar

yapraklar birer beyaz bulut.

gökten inen her beyaz tane ile birlikte

bir kere daha uzaklardan haber gelir

sessizlik dahada çoğalır

çığlıklara inat

insan yokmuşcasına

ve insan

kar kaplı doğaya özlem içindedir

insan eli ile olmuş olandan herşeyden uzak bir coğrafya hayalindedir

"beyaz bulutlar altında beyaza bürünmüş doğa

uzun uzun bakmak ve görmemek insanı hiç bir yerde

huzur saklı sanki insana uzak olmakta"

sus pus olmuş karlar altında çığlıklar atan doğa

üzerinde yuvarlanıp beyaza bürünmek isteyen beden ve sessizlik

içindeki boşluğu göremediğinden insan hastadır

yokluk varlığı yeniden inşaa etmektedir

karlar altında yok olan doğa yeniden doğmaktadır

yüreğimize ne zaman bir kar tanesi düşse üşür ve örtüye bürünürüz

korkarız ve tatmak isteyip tadamadığımız duygulardan kaçarız

kar tanelerinin altında inşaa ettiğimiz herşeyin eriyip gtimesinden

tüm bildiklerimizden ötesine geçmeye cesareti bulamayız

oysa bir kar tanesidir yüreğimize düşen

her an, habercidir ötelerden bize

duymayız çoğu zaman ve örtüye bürünüp saklanırız

daha fazla sarılırız bildiklerimize ve bilmeye

oysa bir kar tanesinin yüreğimize düşmesine o kadarda muhtacız ki

varlığın ateşi ile yanıp tutuşan bedenimiz ve halimiz

yokluğa yol alan o kar tanesine o kadar muhtaç ki

ey örtüsünü kat ve kat üzerine bürümüş insan

bilmeyi kendine örtü edinmiş insan

akletmeyi

üretmeyi

meşgul olmayı

örtü edinen insan

bir kar tanesidir sana haberci

yüreğine beklediğin ferahlığı verici

ey örtüye bürünen, kalk ve diril

insan ürünü olmayana bak

insandan olmayanı gör

ve bir kar tanesinin haberine kulak ver

insan ve yapıp ettikleri

karların altına gizlenmiş açılmayı bekleyen mesajlar

haberdar olunmak istenen haller

her bir kar tanesi selamdır sevgiliden..

oğuzhan eyilik 10 şubat 2012 İstanbul