Gerçekten çocuklar nerede

Bir çocuk düşünün ama bu çocuk mümkün ise kendi çocukluğunuz olsun. Sonrasında günümüz çocuklarının çocukluk hallerine bir bakın ver neyin ne kadar yanlış devam ettiğini anlayın. Çocuklar televizyon, bilgisayar, oyun konsolları ve tabletler arasında bir yaşamın kısır döngüsüne mahkum edildi.

Şehirlerde yaşayan çocuklar toprağın pis – kirli olduğunu ve ancak belki saksılarda tutulması gerektiğini düşünüyor olduklarının farkında mısınız?

Şehirde yaşayan çocukların sebze ve meyvede çürümenin ne olduğunu bilmediklerinin farkında mısınız?

Çocukların bayatlamak ne demek olduğunu bilmediklerinin farkında mısınız?

Çocukların musluktan akan suyun içilebilir olabileceğini bilmediklerinin farkında mısınız?

Çocukların bir başkasına güvenip oyuncaklarını teslim edebileceğini bilmediklerinin farkında mısınız?

Çocukların tanımadıkları her bireyi yabancı olarak adlandırdıklarının farkında mısınız?

Çocukların fazlasıyla isyankar – asi, içe kapanık, bireysel olduklarının farkında mısınız?

Çocukların tek amaç olarak önerilenin başarılı mezuniyetler ve daha iyi bir üst okul olduğunun farkında mısınız?

Çocuklarda herşeyin her an istedikleri şekli ile oluşması gerektiğine dair inancın, tarzın, beklentinin farkıda mısınız?

Çocuklara sürekli kitap oku denildiğinin farkında mısınız?

Çocukların çamur ve toprağa bulaşabilecekleri yani kirlenecekleri mekanların olmadığının farkında mısınız?

Çocukların saksıda yetiştirdiğimiz çiçekler yada kafeslerde bulunan kuşlardan yaşamsal süreçler olrak farklı ol-a-madıklarının farkında mısınız?

Çocukların her türlü hayvanattan ya korktuğunu yada düşmanlık beklediğinin farkında mısınız?

Fark eder mi bilemem ama farkına varamadığımız ve fark ettirmek için birazınıda size bıraktığımız daha bir sürü yaşamsal yanlışlar yapıyoruz. Çocuklar geleceğimiz edebiyatını fazlasıyla dile getirmenin hiç bir manası yok. Çocuklar geleceğimiz değil gelecek çocuklarındır ve gelecek olan ise emin olun fazlasıyla insanlıktan uzak makineleşmiş, sistematik olmuş ve hastlalıklı olacaktır.

Geleceğimiz çocuklar söylemini terk edip geleceği çocukların kılacak gerçekten ama gerçekten insani olan yerel ve merkezi politikalara ihtiyacımız var. Şehirleşme düzeyimiz aldı başını gidiyor. Aynı oranda şehirlerdeki insan dışındaki canlılık oranıda azalıyor. Yeşillik azalıyor. Toprak azalıyor. Temiz hava azalıyor.

Peki;

Gelecek çocukların ise parklar nerede?

Gelecek çocukların ise yeşil alanlar nerede?

Gelecek çocukların ise temiz hava nerede?

Gelecek çocukların ise anne ve babaları nerede?

Gelecek çocukların ise gerçekten çocuklar nerede?

 

Oğuzhan Eyilik

Pedagog – Psikolojik Danışman